Selçuk Yılmaz Şiirleri - Şair Selçuk Yılmaz

Kalbimin biricik eşi
Arar durur gözlerim seni
Şimdi uzaklardasın
Uzaklardasın belki
Seni çok özledim sevgilim

İmgeler yaşadı bu ömür
Yaşıyor bir de seni,
Bir serap gibi giriverdin dünyama;
Bir varmış, bir yokmuşsun ,
Bir masal kahramanı gibi,
Yadsınamaz hiç

Bir ben miyim?
Hasır altı edilmiş gizli alemlerin
hülyalarında gezinen
Ruhumda depreşen arzulara gem vurabilmek için
Tıpkı yeniden doğmak gibi bugün
İzmir ‘de başı boş serseri bir mayın gibi,

Bilmez mi bu gönül
Gem vurmuş duyguların haykırışını
Damlayan gözyaşlarındaki
buselerin sesini
Teninin o sessiz garip ürperişini,
Yalvarıp yakarmalar boşuna hep,

Zaman akıp gitsede belleklerde
Hatıran kalır hep zihnimde,
Belki bir gün bir yerde
Yapayalnız tek başına
Umarsız kalmış yitik;
Fırtınalar artık dindiğinde,

Her sabah her sabah bir tanem
Uyanırım radyomla saat 06.40'ta,
Eğer günüm güzel geçecekse
İçimi bir sevinç kaplar aniden
O hazla uyanırım yeniden,
Sonrası malum bir telaş bir telaş;

İs tutmuş gaz lambasının
Kör bir ışığı gibisin;
İstemiyorsun görmek,
Göremiyorsun;
Çevrendeki güzelliği,
Doğanın yadsınamaz gerçeğini,

Gelir de bahar vakti
Koşardı çocuklar heyecanla
Menekşeler açmış mı aramaya,
Beklenirdi hep kara kış geçsin
Gelsin menekşe zamanı diye,
Yasaklı bahçelerin nemli çimenleri

İzmir de bir akşam vakti
Güneş battı batacak,
Sahilde ki yalancı aşıklar
Çatana beklerken oynaşırlar,
Mimozalar boynunu bükmüş
Nisanı bekler dururlar

Portakal çiçeği yaprağında sen,
Zeytin iklimlerinin esintisinde;
Seher vakti körfezine getirdiği
Ilık bir melteminin tılsımında, sen...
Mavi bir şehrin kıyısında, yapayalnız;
Sırça köşkünde bir kınalı keklik gibi,