Yürüdüm Yağmurda kaldırımlar arasında
Yüreğimi saldım sakin serin sulara
Kasımpaşadan karşı tarafa
Elbet biri bulur tutar ellerimi orada
Beyoğlu Arka sokakları unuttun mu beni
Genç çocuklardık, yıldızlar gibi ışıldardık
Kuşluk vakti sinsice camları taşlardık
Faytonları kovalar, sokakları turlar
Sıcak ekmek kokulu fırınlara dalardık
Büyüdük mü? Yüzüme bak söyle üzüldük mü?
Gelmedin, gelmedinde ne haber vermedin
Bekledim yağmurlarla seni bekledim
Son dedim, yok asla olmaz dedim
Sevgilim, senmiydin benim herşeyim
Yanıldım, bunu çok geç anladım
Kaç kez izledin uyurken beni
Saçlarımı kaç kez okşadın
Kaç sabah yolda şarkımızı dinledin
Ve kaç gece bensizken ağladın
Büyüdüm çocukluğumu geride bıraktım
El sözü yalandır şimdi anladım
Her adımda şehrime bir sen ekledim
Kaybolmuş yarım, sensiz senelere ağladım
Duracaksın
Uzakta her gün sabahını düşledim
Kanatsız uçardım gel demeni bekledim
Eğer bilseydim böyle acı çekeceğimi
Hayalini bile kurmaz inan sevmezdim
Her şeyin suçlusu benmiydim baba
Arnavut kaldırımlı Beyoğlu sokakları
Geçerken uğradığımız güzelim çiçek pasajı
Gözlerimi kapattım o anı hatırladım
1985 ti tarih yer emek sineması
İstanbul kayboldu gözlerimden
Düşlerimiz vardı ama yarım kaldı
Sen önem arz eden, ben ise ifadesiz beden
Tutarsız kim? Söyle insan iyisi
Bir ben mi kötüyüm yoksa böylemi düzen?
Değiştir adını sakla gözyaşını
Karanlık kör kuyulardayım
Uzanır ellerim dayanılmaz soğukluğuna
Aldanmışım hayatın yalanlarına
Ben seninle ne haldeymişim
Hayatı sen diye sevmişim
Kaldır at sevdayı bir yere fırlat
Bitsin artık acın rahatça git yat
Unutulmuyor sanma unutulur geceye inat
Güleceksin yine dedi dersin gör bak
Aşk her defasında büyük bir enkaz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!