Selcen Yıldızım Şiiri - Suna Güngör

Gizlenmiş çıngıraklı gülüşlere keder!
Devasa kaygılar aleminde çırpınır serencam,
Başıboş sevilerin güdümlüdür güncesi,
Doğur ebesine yandığımın sevdasını!
Değmiyor zamana hoş sedalar,
Düşme geçmeyen yaraların zindan çığlığına,
Atıver gitsin kalbimi ezeli aşkların çukuruna...

Tennuresi; havrani balık ezmesinde yosun kasrı.
Çağan derdine düşmüş bilge suyum,
Gel al düzlemiň yatay ışığını,
Yansıtsın evrene dolunayın doğmayan gülüşünü.
Ay kararmış, gün bozarmış bilmediğim bu yerde.
Terimde tuzum, serimde usum tükenmiş,
Hazan vurmuş bu aşkın sürgün dallarına.

Sev dedim emsalsiz toylarımdan,
İç serçe gözlerinden suyumu...
Al dedim vakitsizce, imsiz çilenin çürüttüğü yüreğimi,
Devşirme delice!
Aşkınla sindirdim senliğini kalbimin.
Arşa düştü sevdalar, gönlüm haykırırken arza,
İndir ayın kanatlarından acının serenatını,
Duyur evrene hükmeden haykırışları!
Seyret şimdi; har olup kan damlatan selcen yıldızlarımı...

Suna Türkmen Güngör