Selami Yıldırım Şiirleri - Şair Selami Y ...

Gülistan mı yanıyor, yoksa bahar mı gelmiş
Alev alev kızaran kan kırmızı güllermiş

Katmerleşmiş yaprağı, domur domur terlemiş
Pembe bir gülümseyiş, gül benzini sırlamış

Fatih Sultan Mehmed'in, kokladığı güldesin,
Asırlardır gönülde, şarkılarda, dildesin
Sen Yüce Peygamberin gösterdiği beldesin,
Sana kavuşmak için, yola çıktı nice kul,
Güzeller güzelisin canım güzel İstanbul.

Biz, ağaç gölgesi görmemiş
Topraklarda büyüdük.
Hep yokuştu yolumuz,
Düzlüğü hiç görmedik.
Uzun havalar söylerdik,
Uzun yollara inat.

Kar/ılırken gözesinde pınarın
Gülistanda gül/üşüyor bahçıvan
Ululardan daha ulu çınarın
Gölgesinde gün üşüyor bahçıvan.

Top/la yıkılmadan der beni hemen

Bir yalnız ağacım Uzun Yayla'da
Saçlarımı yolar bir deli rüzgâr
Beklerim toprağı vermem yellere
Yeter ki dalıma tünesin kuşlar
Yalnızlık ok gibi bağrıma işler
Bei kurtaracak senin nefesin

'Hastane önünde incir ağacı / Doktor bulamadı bana ilacı'


Bir çöl vahaya nasıl döndürülür
Umutlar meyveye nasıl durdurulur
Bir seferden nasıl zaferle dönülür

Dokunsam hissetmem, görsem tanımam
Beni gözlerine götüren misin?
Ben sonsuzlukta kaybolan adam
Tutup ellerimden getiren misin?

Serin mavilerde ıslanır düşüm

Sükut mevsiminde söz mayalanır
Kabuk cilalanır öz mayalanır
Ateş sönüp duman tütmez olunca
Küllerin altında köz mayalanır

Üşür gözlerimin akı-karası

Malazgirt ovasında
Alparslan Gazi'nin ordusundayım
Kefenimdir elbisem
Mızrağımın ucuyla tutarım göğü
Atım hep batıya koşar
Attığım ok batıya düşer

Bunca derdi, bunca gamı, çileyi
Çektiğimiz bir güzl dost içindir
Şu genç yaşta nefis denen kaleyi
Yıktığımız bir güzel dost içindir

Onu anar, ona döner çiçekler