Selamı Edemen Şiirleri - Şair Selamı Edemen

Ey hakikat!
Ey onu döven tokmak!
Ve ey yeryüzünün haydutları!
Bu isyan bu serzeniş sizlere
Karşı dağın oylumunda durmadan gelen esinti üşütüyor yüreğimizi
Mütemadiyen gelen ürperti

Karanlığın bükülebildiği bir gece
Bir sessizliğin sek vaktinde
Ilıksı rüzgârların bedenimi yalayıp geçtiği uzak ve çamurlukasabalarda
Bir kavak ağacının yalnızlaşmış hışırdamasında buldum bakışını arayan Bahar’ın güzelliğini
Oradan kanatlanıp aşkın yüceliğine
Kanatlanıp sevginin şefkatine kondum

Beni bırakabilirsem şayet kendimin boşluğuna
Kendime upuzun şiirler yazabilirim
Aslında sadece uzun değil bereketli şiirler yazarım
Kendi kaybolmuşluğumu o kadar çirkin giyiyorum ki üstüme
Çok yakışıksız
Derinlemesine berbat, derin ve etkileyici bir sancı çekiyorum

İlkel bir tutkuyla kalkıp tırnaklarından öptüm
Kılcal damarlarım boyunca seni içmediğim hiçbir durak
Giymediğim hiçbir kış
Ve seni kendime ekmediğim hiçbir bahar kalmadı
Dilrüba Hanım, kalbim yeni bir şiirin sancısını çekiyor
Romantizm en kötümser gününü yaşarken

Bir eski bir yeni zamandı
Kuşların elektrik direklerine portakal kabuklarını taşıdığı bir dönemdi
Çerçilerin kapı kapı dolaşmasından sonraki sadelikti
Sarı tarakların acı vaktiydi kilitli olmayan kapıların ardından
Sana karanlığın su ve sabunla birleşemediği yerden yazıyorum
Dilrüba Hanım

Geldim
Üç defa kapıyı çalmadan içeri girdim
Üç kapıdan geçtim anahtarı yoktu
Dilrüba Hanım sana kapının evden önce icat edildiği yerden yazıyorum
Yani dedemin toprak sıvalı duvarlara ayetler astığı yerin merkezinden
Yolculuklara başladım oradan

Dilrüba Hanım nicedir insanların ihtiyacından fazlasını dağıtmadığı yerden yazıyorum sana
Ağlamak yeni bir yaşam tarzı burada
Seninle yeniden tanışmak
Varlığının önemli bir gerçeğini kavramak
Ne güzel bir duygu böyle
Ahh! Dilrüba Hanım

Dilrüba Hanım
Tırnaklarını öptüğüm o ilk mısradan bugüne daha derinine indim
Kurtarmasın kimse
Kimse kuyuma ışık tutmasın
Bu karanlığın resmini senin güzelliğinle aydınlatacağım
Beni katlayıp baş ucuna koy

Bir ara at ölülerinin olduğu yamaçtan yazıyorum sana
Yanımda sarı taraklar ile çiçekli sürahiler satan çerçiler geçiyor
Yaylalarda güneşin ve soğuğun pişirdiği çocuklar dondurma satıcılarına eski un çuvallarından getiriyor
Ahh! Dilrüba Hanım
Çerçevesi kavak ağacından olan pencerelerde az mı bekledik civcivlerimizi kaçıran karga çetelerini
Ya o eşiklerin altına saklanan anahtarlar bize bir günebakan cenneti sunmuyor muydu?

Kayıp giden nedir mısralarım sadeliğinden?
Bir sevgi kırıntısı mı?
Artık şunu biliyorum
Gün doğumlarını renklendiren koyun sürüleri ve çocuk çobanlar bereket yağdırırlar tan vaktimin yalnızlığına
Biliyorum sensizliğim bir imamın romantikliğiyle toprakta son bulacak
Ve çamur