Selam söyle Şiiri - Ümmühan Dağaşan

SELAM SÖYLE

Allı turnam telli turnam
Selam söyle benden yar’a
Köyüme, anama, babama
Derelere, tepelere dağlara
Kervan geçmez tozlu yollara
Selam söyle yeşeren bağlara
Çiçeklerle bezenen uzak yaylalara..

Sevdiğim ne yapar oralarda
Entarisi pembe, çiçekli sırtında
Başında pullanmış allı yazma
Ellerinde karalardan kına
Gözler yolumu tarlalarda, bağlarda..

Bekler beni içindeki umutlarla
Yeşil gözleri karanlığın yollarında
Çimenlerin salınışında, yaprağın sarısında
Toprağa dökülen damlalarda
Ekinlerin canlanışında
Nehirlerin toprağı suya katışında
Aşk’ın ateşini bir çırpıda söndürüşünde
Bir daha geri dönmemecesine
Amansız sevdaları alıp götürüşünde

Bekler beni bülbülün güle yakarışında
Sitemler ağıtlara dönüştüğünde
Gurbetin acısı yüreklere dokunduğunda
Gönüllerin feryadı dağlarda yankılandığında
Çarpan kalplerin bitmeyen yangınında..

Bekler beni yüce dağların ardında
Gözünde yaşlar, içinde acılarla
Umudu hiç bitmez, kalır yalnızlığıyla
Bakar gelene gidene heyecanla
Vefasız yar gelir miydi acaba..

Tozu dumana katan çaresizlikle
Boş kalır elleri, burkulur yüreği
Yine her günkü gibi
Döner tozlu yollardan geri
Saklar umudunu bir sonraki güne
Günler karışır mevsimlere
Mevsimler döner senelere
Her seven gibi harcar o da
Sonsuz umutlarını bomboş hayallerle…