Allah adını analım,
Her dem aşkıyla yanalım..
Aşka Yunus’ta kanalım,
Selâm olsun sana, Yunus...
“Ham” dediler, pişiverdin,
“Gel” dediler, koşuverdin.
“Aşk” dediler, coşuverdin;
Benziyorsun cana, Yunus...
Güller açan bağa girdin,
Aşk denilen ağa girdin,
Şakıyacak çağa girdin;
Ölçü ver zamana, Yunus...
İlâhîdir onda arzu,
Tevâzudur, onun gürzü.
Fâni mekân olan arzı,
Benzetiyor hana, Yunus...
Benliğini yıkıp atmış,
Allah için “Od”a yatmış..
Aşkullah’ı her dem tatmış;
Ağlar yana yana, Yunus...
Nefsini ve Rabbi bilir,
İlhâmını Hakk’tan alır.
Aşk uğruna bin kez ölür,
Boyanır al kana, Yunus...
Tabiatla niyaz eder,
Arkadaştır ona, keder..
Kelâmını ârifçe der;
Dala kona kona, Yunus...
Tasavvufun özüdür o,
Türk’ün meşhur sözüdür o.
Mevlâsının gözüdür o;
Râm olmaz cihana, Yunus...
Kâmil sabır onda vardır,
Aşkı; varlığı kadardır.
Ruhuna âlemler dardır;
Girdi aşk postuna,Yunus...
İmanına amel kattı,
Arz üstüne tohum attı.
Emir geldi, Hakk’a gitti;
Kavuştu Dostuna, Yunus...
ŞAHİNO⁄ LU, aşkı bilmez,
Kalbindeki pası silmez! .
Yardan yana yüzü gülmez;
İlhâm lütfet bana, Yunus...
(13 Aralık 1975)
(1976 İstanbul İmam Hatip Lisesi
Şiir Yazma Birincisi)
Kayıt Tarihi : 1.5.2006 22:44:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!