Selam Olsun Şiiri - Tarkan Kosif

Duvarlar...
Yine seni sordular ?
Gelmezsin diye gelirsin diyemedim.
İçi boş dört duvar.
Selamımdan anlamışlar.
Selamımı yalnız onlar almışlar.
Duvarlar...
İçi boş dört duvar.
Gözyaşlarım gibi nem olup aktılar.
Onlar da anladılar.
Onlar da ağladılar.

Duvarlar...
İçi boş dört duvar.
Lekesiz beyaz tavanı kıskanırlar.
Tavanın,kendilerine yüksekten kibirli baktığını sanırlar.
Halbuki o saf ve temiz beyaz tavanlar
Bir çift güvercin gibi bizi yuva yaparlar.

Dedim ya duvarlar...
İçi boş dört duvar.
Şimdi de kiremitleri kıskanırlar.
Kiremitlerin,gökyüzünün seyrine engel olduğunu sanırlar.
Bilmezler ki çatılar,
Bizi sıcak ve soğuktan korurlar.
Korurken çatlayıp kırılıp yok olurlar.

Dedim ya duvarlar...
İçi boş dört duvar.
Sen yoksan içinde neye yarar?
Sen yoksan,duvarlar duyarlar.
Sen varsan içinde tamam olurlar.
Yıkılsın tavan çatlasın duvar.
Gözüm görmez,
Sen varsan yeniden başlar.

Duvarlar...
Yeni dört duvar.
Seninle yuva olur,
Seninle dolarlar.
Sen varsan içinde,
Selamım duyan.
Susar dinler duvarlar.
Artık konuşamazlar.

Gel de Selam olsun.

TAİF