Yazmak istemiyorum artık
Her gark edilişimi, öfkemi,suskunluğumu
Hasretle yaşadığım anılarımı
Hatırlamak istemiyorum
Geceyi yaran hüznümü kaleme kağıda
bulaştırmak istemiyorum
Etrafı bastıran karanlık ve sisli bulutlar arkasında kirli bir ay
Pencereden sızan soğuk bir uğultu
Yanağından süzülen damlalarla ıslanan yamalı bir yastık
Ince bir yorgan altında titrek ayaklar
Kulağı vehmin terennümüne gözü mazinin üzerine şaşı
Ne hücre gördüm ne işkence
İçimdekinden gördüğüm kadar
Sen hiç aklınla kalbin arasında dövüldün mü?
Mor kuşları öldürenlerin başkalarını ezmekle yükseldiği çağın adıdır bu
Nefreti goncasında sır gibi saklayan çıkarcı yüzlerin sevildiği çağın adıdır bu
Zorbalığını sevmenin onur, inceliğin nezaketle zayıf bilindiği çağın adıdır bu
Haksızlığın tıraşlanmamış yüzlerde adil göründüğü çağın adıdır bu
Zulmün korkakları alkışladığı, mazlumun hakka çağrıldığı çağın adıdır bu
Yıkıcı yalnızlığı anarşiye boyamanın erdemlilik olduğu çağın adıdır bu
Çocuklar, mavi topraklarda doğar
Sesleri tek tek yüz kıvrımında dağılır
Gözleri siyah boncuklarla bilenir
Kirpikleri pamuktan örülür
Babaları antik çağdandır
Omuzunda kurşun saklar
Ben babamı üç kez gördüm
Üç kez açıldı mahşer kapısı
Üç kez yaratıldım aynı bedende
Üç kez aşık oldum aynı kadına
Adımı mavi kartlara üç kez yazdılar
Dilim aynı yerde üç kez tutuldu
Bu sıralar uzun uzun yürüyorum
Hiç gitmediğim semtlere gidiyorum
Karanlık dar sokaklara giriyorum arkama bakmadan, kendimle konuşmadan, insanların yüzüne bakmadan sadece yürüyorum Hissizliğimi tabanımda hissederek
Ayağıma takılan küçük taşları sürüklüyorum Sokak kedilerine gülümsüyorum
Ağaçlardan yaprak topluyorum
Çamurlu yollara giriyorum kirleneceğimi umursamadan
Artık bir yerlere sığamıyorum
İçimdeki temiz kısraklar vuruluyor tek tek
Her türkü nakarata gelmeden bitiyor
Cellatlar iyiliğin boynunu vuruyor
Kötülük kirli sularla yıkıyor sözcükleri
İpek bir kumaşa sardığım yüreğim dağlanıyor
Zamanın nakış ipliğinde örülüyor kalbim
Aşk, benim kaburgamda yaratılıyor
Elmalar, önce benim kirpiklerimde yetişiyor
İlk ben kandırılıyorum
Cennet, beni kovuyor
Balık, beni yutuyor
Tepeleniyor yüreği bozuk,
kafası kibirli kadın
Adam metanetle sinesine
saklıyor öfkesini
Kadın aşağılayarak süzüyor
Adam yutkunarak içinde boğuyor cümlelerini Kadının topuklarından belli
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!