Selahattin Bakır Şiirleri - Şair Selahat ...

Sen yaşamın umudu,
Hani geç geldiğinde eve
Sorgulardım ya seni,
Telefonlar olurdu işitme duyumuz.
Endişe ederdim ya,
Ben anayım oğul, ben ana

Acımı istersin işte yüreğim,
Kalemini alda çiz bebeğim çiz,
Attın ateşlere dağladın beni,
Arkanda bıraktın köz bebeğim köz

Pişmektende öte kalmadı külüm,

Ben doğarken,hüzün doğdum, gam doğdum
Bir gonca çiçektim, zamansız soldum,
Bilmiyorum anne, ben nasıl oldum,
Anneciğim, lütfen beni eğitin.

Biliyorum, gözlerinde yaş oldum.

Gözlerinde gizemin
Toprak kokan ellerinle
Uyuduğunu gördüm,
Karanlık gecelerde
Kilitliydi umutların
Yok saydım seni

Gelin oldum
Sararmış başaklar arasında,
Çatlak ellerimle
Buğdayları avuçlayarak,
Çocuklarıma bakmak için
Bir avuç buğday uğruna

Bilmem, hiç yaşamadım.
Anlatırlardı da anlayamazdım.
Boş laf deyip geçerdim.
Damarlarımda ki kan pıhtılaşmıştı
Hani kansız derlerdi ya
Hep öyle düşünürdüm.

Gün 17 Ağustos
Gece saat 03
Kötülüklerin habercisi
O zifiri karanlık, kaplamıştı afakı.
Doğanın bir kez daha acımasız olacağını nereden bilebilirdim,
Nereden bilebilirdim, doğacak felaketi

yüzünde gördüm yüreğini,
okşadım ellerimle,
ördüm ilmik. ilmik,
binlerce düğümle,
yüzünde gördüm hüznü,
ıslattım gözyaşlarımla,

Yıldızlar gecenin karanlığında
Oynaşırken sana koşmak isterim
Elimde yüreğim bir kuş misali
Hasretle yanına uçmak isterim

Bulut yüklü toprak kokan yüreğim

Gül soldu,
Gül soldu, bahçıvan kardeş
Bakamadın, gül soldu
Bitti bu hasret
Bu aşk bu nefret
Yok oldu tüm lale bahçeleri