Şekva Şiiri - Saliha Öcal

Sen,hep aklımda olmak zorunda mısın?
Her an hatırlatıyor zihnim,zaten yüreğime nakş edilmişsin.
Çalar saat sesi gibi zıplatıyorsun yüreğimi, gözlerim fırlıyor yerinden.
Heybetle duruyorsun kapıda,gelen gidene kimlik soruyorsun kim ve ne diye?
Almıyorsun kimseyi içeriye.
Aç odalarının kapılarını ɓaşka bilgiler de girsin belleğe.
Ahkâm savuruyorsun sağa sola tek senin sedân geliyor kulağıma.
Korkutuyorsun beni,seni düşünmekten alıkoyamıyorum kendimi.
Yirmi dört saat nöbettesin,hiç uyumaz mısın sen?
Gözümü yumduğumda da meğer girmişsin karanlığa,elleri cebinde geziniyor ıslık ıslığa
mekanın sahibi.
Nasihatim bütünüme meşguliyetlerine dön!
Dedim sana,zikrediyorum her halle seni.
Müsaade et lütfen bana,çağırdığımda gel otur karşıma.
Nasıl da ağırlarım seni,kokusu saçılır bir ömür etrafa.
Her saniye karşımda dikilmen doğru mudur? Hasta olacağım düşeceğim yataklara.
Bir de gölge oldun çevreme.
Sen,can olmuşsun cesedime gölgenin yakınlığı uzak cismime.
Gölge ışık ister,karanlık ve aydınlığımı kapladın Sen.
Lütfen;ders alır verirken ve ibadetlerde,
teneffüse çık sonra gelir girersin bütünüme.
Nağralar at ne yolun keserim ne de şekva ederim.
Hatta girerim koluna,akarız birlikte zamana...

Edremit/Van.