Sekizinci Kıta: Vicdan Şiiri - Hatice Güzen

Yedi kıta susar.
Sekizinci uyanır
bir çocuğun uykusunda.

Toprak istemez
kanın adını.
Gökyüzü bilmez
sapanla vurulan serçeyi.
Su,
yıkamaz suskunluğu.

Bir el,
haritasız bir kalpten uzanır.
Ne sınır çizer,
ne millet sorar.
Sadece tutar
düşeni.

Acı,
bir dile yerleşmez.
Sessizlik,
bazı dillerin
ana sesidir.

Aynalardan
yüz değil,
yüzleşme döner.
Hiçbir ağıt
sahipsiz değildir.
Her göz
bir mezar taşıdır
bakmayı bilen için.

Sekizinci kıta
ne batıdadır,
ne doğuda.
O,
bir annenin susmasıyla başlar,
bir çocuğun bakışıyla büyür.

Kimse
oraya gemiyle varmaz.
Yolculuk
yürekle yapılır.

Dünya
yedi kere unutur,
bir kere hatırlar.
O da
vicdan olur:
kıta gibi ağır,
ışık gibi sessiz.

Hatice GÜZEN