Şehriyâr Şiiri - Serap Kadıoğlu

soğuk odamı ısıtan hayaline
gördüğüm her boşlukta sarılıyorum.
her dokunuşumda kayboluyorsun
ve gözlerin gülümsemiyor.
kanıma dokunuyor zamansız gidişin şehriyar!

sokaklara atıyorum kendimi, belli belirsiz
günahkar kaldırımlarda kalabalıklar ruhuma dar.
kirli taşlara kapanıp öpmek istiyorum bazen,
bu günahkar taşlarda senin ayak izlerin var!

seni yanımda istedim, göğe doğru yol almak,
yarım kalan hayallerimizi tamamlamak,
aşka doymak...
yürüdüm, bir çıkmaz sokakta dermansız kaldım,
sana varamadım...
o taş kaldırım acıdı halime.
sokaklar ıslanırken hüzzam bir yağmurla
kaldırımlar acıdı bana, ben ağladım şehriyar!

yüreğime prangaları vurduğun günden beri
gökte ne yıldız kaldı, ne hilâl.
ne zaman gökyüzüne uzansam geceleri
karalara bürünmüş bir dolunay var!

karartılan düşlerimizin hesabı mahşere kaldı.
bir çınar gölgesinde yitirdik yarınları.
hatıraların bile hatrı olmadı ya
kahrediyor beni bu şehriyâr!

pişmanlık dağları yanarak aşılmıyor
en büyük volkanlar patlasa da yürekte.
özüme doğru yürüyen gönlüm
dün ne haldeydi bugün ne halde!
insan alışıyor zamanla her türlü yaraya,
zaman hiçbir yarayı sarmıyor şehriyar!

sen benim ecelim misin?
bu yüzden mi seviyorum seni bu kadar?
en azgın fırtınada, en korkunç uçurumda
ölümden öte yâr olmadı bana.
ölüm ve sen aynısınız
ama niye bu kadar uzaksınız şehriyar?

acını şerbet gibi yudumlayışım
aşka iştiyakımın kudretindendir,
gözlerinden yüreğime akıttığın tatlı zehir
en tesirli ilacıdır ölümsüzlüğümün.
yokluğundur asıl cehennemim,
bitir artık bu sürgünü şehriyar!

karşımdasın…
an kadar yakın, mekân kadar uzaksın.
uzatsam ellerimi, biliyorum yine kaybolacaksın.
yağmur yağmur bakıyorsun gözlerime.
oysa bir gülüşün ölmem için yetecek!
ne var bıraksan ruhunu özgürlüğün kollarına!
kurtar bizi bu esaretten
kıyma bize şehriyar!

zümrüdüanka’yı mı elçi tuttun da
hangi düşler ülkesinden kattın beni rüyana?
kaç yürek sınandı böyle bir yangında?
öyle bir yangın ki, kül olsan da sönmüyor
ne yaşatıyor, ne öldürüyor şehriyar!

bekliyorum seni...
bekliyorum hala, sancılar içinde.
her şeyin bir sonu varsa eğer,
senin için sabretmeye değer.
ölüm ötesi, sonsuzluğa dair...
ve açılacak o kapı, hayallere uzanan.
düşünüyorum da, aklım almıyor
ne günah var orada ne de yasak şehriyar!

seni seyrediyorum...
zarafeti kıskandıran endamınla
ruhumu okşayan ellerin gezinirken çıkmazlarımda,
bir yudum su oluyorsun kuruyan dudaklarıma.
bırak hür dolaşsın gözlerin kumsalımda
kalbin ne günahı var şehriyar!

gel ki acımasın bana kaldırımlar,
artık kabul olsun çocuklardan dilendiğim dualar!
eşiğine sunduğum son çağrıdır bu,
haberimi al pencerene konan yuvasız kuştan!

bugün özgürlüğe kanat çırpıyorum,
ruhumun sonsuzluğu kadar susadım sana.
bitir bu cehennem sürgünümü,
ya gel, ya da çağır beni şehriyar!

şehriyar…

(2002)