Şehristanbul Şiiri - Salih Zoranoğlu

Dünya, bir insan ise, gözleri, sensin İstanbul.
En güzel bestelerin, sözleri, sensin İstanbul.
Sana bir defa kavuşan, hiç ayrılamaz senden.
İnsanlığın mutluluk tezleri, sensin İstanbul.
**
Gözlerinden anlaşılır, insanın mutluluğu.
Huzurludur, üzerinde yaşayanların çoğu.
Hele sende, birbirine kavuşan sevgililer,
Damatların asil, gelinlerin sanki bir kuğu.
**
Süregelmiş hep, sana sahip olmanın kavgası.
Sana sahip olanların, vardır sende damgası.
Çepeçevre surların dili olsa da anlatsa.
Bedel ödemiş sana, hem fakiri hem ağası.
**
Hangi yöne baksan, tarih dolu birer şaheser.
Güneş bile, İstanbul'a doğarken, hep gülümser.
İnsanı, selamet içinde, martılar coşkulu.
Nöbet tutar, camilerden yükselen minareler.
**
İstanbul saraylarından, geçmişe doğru, yol al.
Hisarları ki, kıtaları birleştirmeye meyyal.
Zamana direnen surları, onun gerdanlığı.
Güzelliklerini saymaya, yetişmiyor hayal.
**
Gülhane Parkındaki ağaçlar, gayet heybetli,
Dibinde padişahlar, sultanlar gezinmiş belli.
Yerebatan Sarnıcı’nın kocaman sütunları,
Bizansın tekfurlarıyla tanışmış, kelli felli.

**
İstanbul'da yaşamak, ayrıcalıklı bir nimet.
Sokaklarında yaşayanda bile, var asalet.
İstanbul, tarihin hüküm sürdüğü, kadim şehir.
İnsanlığın birikimi, kollektif medeniyet.
13.08.2017-Kuşpınar Mh