Tüm şehrin ışıkları
Tüm ağaçlar
Güneş
Yıldızlar
Denizler
Sanki bütün dünya
Hatta tüm evren
Hepsi birlikte
Onu sabah güneşiyle kanepede uyutmak
İcin yaratılmış gibi.
Öyle güzeldi ki
Ölmeden önce onu bir milyon kez öpeceğim diye söz verdim.
Hatta günde elli öpücük
Böylece öldüğümde
Öpülmemiş
Hiç bir yeri kalmadığını düşünüp
Gülümseyebilirdi
Onun gülümsemesi
ölümden bile güzeldi.
Kayıt Tarihi : 23.2.2024 03:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Karanlıkta görür mü insan? Yoksa insan mıdır aydınlığı karanlığa boğan!
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!