Şehrin Sokaklarına Döküyorum Bakışını

Geceden kurşuna dizilen yalnızlığımı sarıyorum,
Şehrin sokaklarına döküyorum bakışını.
Kimseyi vurmadan cinayetle suçlandığım geceler için,
Kendimden kaçıyorum,
Gözlerinden firarım usulca sızıyorum düşlerine,
Senin dilinde öpüyorum satılmış dünyanın yangınını şehvetle.
Etine dokundukça,
Doğmamış çocuklarımı Tanrı’nın şakağına dayıyorum,
Adımı sürgün ediyorum gün görmemiş kadınlığına,
Aydınlıklarımın sesi cılız,
Bütün bakışlarım çıplak senin karşında.
Kimse söndüremedi kalbimi,
Külüm savrulana kadar yandım,
Sen denizsin,
Dokun ellerime büyüsün ateşim,
Sen ben de sönerken beni yakan tenim değil misin?
Bu beni kaçıncı kere atışın yangınlara,
Kim bilir belki söner yıldızlarım,
Serseri gök taşı olup savrulurum adressiz.

Kendi çamurundan utanarak intihar eden nehir ölür,
Kimsesiz cesedine örtülen gazeteye haber yapılır,
Bendeki seni,
Gözlerime vuran sevda yanığı izlerden tanırsın.
Timsahlar yağmura küserse, gözyaşları kanar mı sanıyorsun?
Sen hiç,
Balıkçının tuttuğu balığa ağlayan nehir gördün mü?
Şimdi sus desem zamana,
Beni,
Kolumdaki saat taşa tutar.
Kalem, ucuz şarapla köprü altında sefil düşmesin bir kez,
Tarih tutsak edilir zamanın yazıldığı kâğıtlara,
Ve ne tesadüf ki adı hep eylüldür,
Dizi kanayan adı koyulmamış öksüz ayların.
Birileri elbet utanmalıdır,
Aşk,
Balkon saksılarında solmaya bırakılan çiçek kalınca.
Denizin tuzunda sen kokuyorsun,
Sular gemilere küsmemeli,
Gece aya.
Aç yüreğini
Toprak hala gökyüzü kokuyor..

Alkadraz_Kuşçusu
21 Haziran 2010 İst