Geçip giden rüzgarı susturdum da şehrin şiirini asla!
Güneşi batırdım içimde , güneşten önce doğan ışığı asla!
Gün batmıyor ki güneş batınca yeni güne ışık doğuyor.
Ne zaman doğduğunu hatırlamıyor insan da doğmuş olduğunu hep hatırlıyor ölümüne!
Ölümün beden olduğunu görüyor insan da ,yaşamın ruhta olduğunu hissetmiyor!
Kayıt Tarihi : 15.6.2013 13:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!