Şehrin Öfkesi Şiiri - Ahmet Kemal

ŞEHRİN ÖFKESİ

Canı sıkıldı şehrin
Boşalttı içindekini
Ne zamandır söyleyemediği ne varsa
Kustu her birini

İnsan dedi bu insan
Mahvetti kendini ve beni
Yaşanmaz kıldı her yerimi
Şimdi ölmek için yer arıyor
Onu da vermeyeceğim ben ona
Gitsin nerde ölürse ölsün
Bari kirletmesin yeşilliklerimi
Yaşarken betonlaştırıyor
Ölünce betonlaştırıyor
Buna medeniyet diyor
Kendine de medeni adını takıyor zavallı
Ne medenisi be
Bence en deni en aşağılık biri
Bunca betonla kapattı her şeyi
Yerin güzelliklerini
Göğün güzelliklerini
Hayatın güzelliğini
Ölümün güzelliğini
Haram etti kendine
Haram etti bana

Canı sıkıldı şehrin
Boşalttı içindekini
Ne zamandır söyleyemediği ne varsa
Kustu her birini