Şehrin mavi penceresi Şiiri - Kübra Bulut 2

Yıkık bir şehrin mavi penceresisin
Senden bakınca sokağa
Kayboluyor evhamlar
Kayboluyor bu şehrin köhne insan tacirleri
Sokak çocukları normal çocuklarla eş değer oluyor mesela
Dünya güzelleşiyor
Küçük bir kız çocuğu hürce dans ediyor
Bir şarkı çalıyor az ötede
Umut var
Umut var diye haykırıyor gazeteci
Siyah kadrajdan gökkuşağı süzülüyor
Kalbimin her köşesi çiçek bahçesi
Yıkık bir şehir burası sevgilim
Her taraf duman ve kasvet
İnsan kargaşası sokaklarda
Hüzün dem vurmuş kaldırımlara
Soluk benzim gecenin karanlığına sığınıyor
Ve sen gülümsüyorsun
Bu şehir çiçek kokuyor sevgilim