Şehrin Kayıp Çocukları Şiiri - Gülay Aruç

Şehrin kayıp çocuklarıyız biz
Eteklerimiz taş dolu
Gözlerimiz hep yaş
Hangimize sorsan ihtiyacımız; biraz umut, biraz aş.

İnsan zamanla her şeye alışıyor
Yokluğun varlığına da, varlığın yokluğuna da
Bizim hakkımız yok kimseye vicdansız olmaya
Şehrin duvarlarına kazınmış kitabeyiz biz.

Ellerimizde kökleri sarkan ağaçlar var
Ağaçları dikeceğimiz topraklar nerde
Başımızı kaldıracak bayrağımız varken
Bayrak direkleri başkalarının elinde .

Şehrin kayıp çocuklarıyız biz
Eteklerimiz taş dolu
Gözlerimiz hep yaş
Hangimize sorsan ihtiyacımız; biraz umut, biraz aş.