Şehrin Karşımda Şiiri - Vildan Altunbaş

Avuçlarımda şehrin, şehrin tam karşımda,
Aşkımın şehri, gözlerin gibi hani! ,
Rengarenk ışıkları seni anımsatıyor,
Bir an kızıyorsun, bir an seviyorsun yani!

Şehrin karşımda, karşımda İstanbul’un.
Bir esmerin saçlarının telleri gibi,
Tek,tek yayılmış evler üzerine,
Alnı'na dökülen saçlarında öyle! .

Gözlerim doluyor seni düşündükçe,
Bağıra,bağıra sana ve bu şehre,
Ağlamak seni hak’etmemek üzerine,
Şehrin önümde karanlık ve gece.

Kıs,kıs gülüyor bana, cırcır böcekleri,
Çaresiz bir aşkın esirisin hani! ,
Bu masal bu hayal ve bu gerçek dışı,
İnanmıyor aklım, ruhum karıştırıyor beni.

Şehrin dilimde, bir kaç isim ve hece,
Bu yolun sonu yok, evlerinin sayısını bilmem,
Hangisinde sen varsın, hangisi sensiz bilmem.
Sadece bir tahmin, hep karanlık bölgelerdesin.

Vapurlar geçtikçe, adaların önünden,
Hangisine atlayıp, kaçıyorsun bilmem,
Ve dargınsın, bu şehrin sönük lambaları gibi,
Yanmıyorsun içimde,bir ışık ver bu karanlık geceye.

Bir tepeden sana ve şehrine bakıyorum,
Karalarına,denizlerine, adalarına bakıyorum.
Denizlerin ne güzel, etraf su doluyken susarsın ya hani! ,
Acıdır,tuzludur, içemezsin yani!

05.07.2002
yazan:GÖLGEŞAİRİ

....bir tepeden bakarken, avuçlarıma sığacak kadar küçüldü şehrin......