Ağaçların kırılmış dalları
yolunmuş yapraklarıyla
rüzgarın türküsünü söylüyordum dudaklarımda
soluyordu gülden oyulmuş yüreğim döşümün tam ortasında
bir çalı kuşu ötüyor çalıların ortasında
düşüyor
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta