Şehre ve Sana Şiiri - Kinyas Bülbül

....Şehre
Seni kevaşeler şehri,
Gafticiler, kapkaççılar,kerane çaycıları,
Taksiciler, polisler, dolmuş şoförleri,
Tinerciler, ibnetorlar, pezevenkler şehri seni!

....Sana
Kimi zaman bırakasım geliyor
Yağmur yağınca çiğnenmiş sakız sokaklı
Bu orrospu çocuğu şehri
Kiliseleri, minareleri, romen fahişeleriyle baş başa
Lağım borularında aşağılık ama suçsuz
Ceninlerin umursamazca volta vurduğu
On milyonluk bu keranenin
Kendini pazarlayışı yoruyor beni
Sonra hatırlayıveriyorum
Yüze karşı ana-avrat, göte imza dostlukları.
Benzer acılar paylaşılan 'love'uklar geliyor aklıma
Leğen kemiği dar ve rahmi iltihaplı
Bir kadının sancılarıyla yeniden doğuruyorum
Ümitlerimi;
Ya da Ege’nin öte yakasından bir türküyle
Buluyorum kendimi.

Seni?
Seni unutmuyorum ki!
...

Cigaraya başlatan beni, bu şehir oldu;
Kimsenin buralı olmadığı bu yaban arısı kovanı.
Çok değil üç yılda bağladı kendine beni
- hatta iki buçuk belki -
Torosların gölgesine uzanmış
Çocukluğumun o yeşil ovasından sonra
Kendine şiir yazdıran bu şehir oldu
Seninle dibi yok bir sevdaya salan bu şehir.
...
Damarlarımda beş şişe şarap,
Ciğerlerimde Haliç’in boz rengi,
Şiirlerimde sen.
Biliyor musun ben ilk defa
Seninle özledim bu şehri?
Yani bu sevda,
Yani bu acı,
Yani aşkla delilik arasındaki
Bu aşılası valör
Hiç kimseye değil...
Sadece şehre
Ve SANA

...Şehre
Seni insafsızlık şehri,
Vefasızlık, yalancılık, yalnızlık şehri seni;
Beni bu çöl deryasına sen saldın!
Hüznümün payitahtı
Şehr-i’stanbul seni!