Şehre Diz Çöktürmeli Aşk

Ey sevgili;
Yüreğim akıyor,
Sana doğru.
Damla damla değil,
Çağlayan gibi…

Akıntıya kapıldım doludizgin,
Geliyorum yüreğine…

Şair demiş,
Önemli olan,
Mesafeler değil,
Beyindeki mesafeler diye…

Oysa aşk dediğin,
Şehir değiştirtmeli insana,
Ya da şehre diz çöktürtmeli…

Ya inletmeli insanı,
Ya da aşk aşk diye meletmeli…

O da olmadı ruhuyla bile,
Volkanlar gibi yakmalı, eritmeli.
Aşk dediğin,
Şehir değiştirtmeli insana…

Aşkta;
Sevgi saygı olmalı,
İçten ve derinden gururun kırılsa da,
Onurun kırılmamalı, yıkılmamalı…

Esen rüzgarlarda,
Fırtınalarda,
Dalları bile kırılmamalı,
Dayanıklı olmalı…

Aşk dediğin,
Ömürlük olmalı,
İçin için sevgiyle,
Dolunayda dans etmeli,
Yıldızlarla şarkı söyletmeli…

Yeri geldiğinde,
Karadeniz gibi dalgalı,
Nil gibi durgun olmalı…

Son ömründe insanın,
Kalbini Ege’de,
Yeniden yaratmalı…
Hayata sevgiyle,
Huzurla bağlatmalı…

Aşk dediğin,
Hem şehrini,
Hem dünyasını değiştirtmeli insana…