Şehr_i Yar Şiiri - Yusuf Maral

Gemiler yanaşıyor rıhtımlara
Bir kalabalık mahşer gibi
Otobüs duraklarında,metrolarda
Aksam dört vardiyalarında
Sabah sabah topuk sesleriyle koşturan
Dalgalanan kızıl, siyah yada sarı
Hep bir yerlere yetişme telaşında
Sigarasını yakan eller senin değil
Rujunu tazeleyen dudaklarda
sen yoksun
Gecenin bir yarısı serseri
Islak üşümüşken ellerim
Sarhoşken biraz
Birazda ağlamışken
Hayat en olmadık yerlerden sorular sorunca
Cevapsız dilsiz kaldığımda
Bütün doğrulara tek bir yanlışken tercihim
Adım sorulunca
Adını ısırıyorsam otuziki düş
Yaralı bir kalp ve kırık bir diş
İlk yumruk, ilk kavgam,İlk sevdamken
Büsbütün yıkılmışken aşka,
sen yoksun
Kimbilir kaç telefon sesinde
Nefes nefese
Saati ve dakikası çalınmış bir zamanda
Bu kaçıncı hayal kırıklığım,
Bu kaçıncı mecruh kadeh
Dudağımda yaşlanmıs bir sigara
Derin bir off cekip sökülürken ciğerim
Git gel yüz adımsın
Milyon kere saydım da saydım
Ciğeri on kuruş ediyorken bi puşttun
Senin bunca uzun ve ucuz susuşun
Koca bi şehrin yükünü taşıyorken beynim
Kim yağdırdı bu ıssızlıgı
Bu yalnızlığı ceplerime kim koydu
Hangi elimi atsam
sen yoksun
Bu menekşe kokulu bir vuslat
Bu sürgün yemiş prangalı hasret
Kaç mevsim üşüdüm, bilsen kaç diyar
Ey yağmuru gözlerimde saklı şehr_i yar
Yıkılsın bütün mabedlerin üstüme
Gidişini affettirecek bir dua bulamıyorum
Bu toz, bu dağınık gençliğim,bu enkaz
Madem ki baş ucumda sen yoksun
Bana sensiz ölüm bile az
Bana sensiz ölüm bile az...