Şehr-i Nuh’a Bir Seyahat

Aylardan temmuz, yine kor, alev mevsim.
Şırnaktayım, Şehr-i Nûh’tur asıl isim.
Havada kömür rengi bir buruk resim.
Kanayan yara, mağdur ve mâsum kesim.

Cizre’ye vardım önce, bir kadîm belde.
Geçmişten birkaç duvar var, kalan elde.
Huzur yıkılmış, şu nifak denen selde
Bir bend yok Ahmed-i Hâni kadar cesim.

Vakit ramazan, oradan geçer yolum.
Kudsi yer, Makâm-ı Nebi diye mâlum.
Upuzun mezar, el açar cümle mazlûm.
Huzurda ulvi hava, nûr misâl nesim.

Dedim, ey Hazreti Nûh, Ey Cedd-i Sânî,
Mûkim-i Cûdi, sâdık ve sabûr bânî.
Efendim, himmet ister, bu mücrim fâni.
Geminde bize de yer eylesen taksim.

Hürmetle çıktım ordan, yol bekler daha.
Dicle’yi gördüm, yeşil mi yeşil vâha.
Botan’dan yorgun akar, âh katar âha.
Suskundur sular, değme der bana hissim.

Derken Kasrik’te durduk, her taraf mânâ.
Menzil’in Seyda gönlü, can katmış câna.
Zikreder gibi geldi, taş köprü bana.
Cezbeye girmiş sanki tüm cümle cisim.

Nihayet vardık lâkin gün bitti çoktan.
Mâziye döndü yüzüm, ne çektik yoktan.
Gönlüm hâlâ muzdarip, o hâin oktan.
Kuyuda Yûsûf idim, Hak duydu sesim.

Seyahat sona erdi, tez döndük hemen.
Bazısı uzak sanır, tâ Irak, Yemen.
Halbuki bâkir bahçe; gül, sümbül, çemen.
Yûnûs’a dosttur Şırnak, yüz hâlâ besim.

Temmuz 2012

Nifak: Ayrılık, fitne
Bend: Su seti, baraj
Ahmed-i Hâni: Cizrede yaşamış ve burada Mem u Zini yazan büyük şâir ve mutasavvıf
Cesim: Büyük, ulu
Ulvi: Yüce, mistik
Nesim: Hoş, mülayim, güzel
Cedd-i Sani: Hz. Nûh’a ikinci babamız olması hasebi ile verilen unvan Cedd-i Sani: Hz. Nûh’a ikinci babamız olması hasebi ile verilen unvan
Mukim-i Cûdi: Cudi Dağında yerleşmiş olan
Sabûr: Çok sabırlı
Bânî: Kurucu
Mücrim: Günahkâr, hatalı
Taksim: Pay etme
Menzil: Cizre’nin Şırnak yolu üzerindeki bir köyü. Menzil tarikatı kurucusu Şeyh Muhammed Raşid Efendinin köyü
Seyda: Menzil tarikatına mensup müritlerin Şeyh Muhammed Raşid Hazretlerine hitabı
Besim: Güler yüzlü