Şehr-i Aşk Şiiri - Elif Turgay Altun

Hem doğdun hem boğdun beni,
Sen o adam gibi şehir!
Ne bir evim var ne de çalacak kapım
Kaldırımlarına sığındım
Bir karanlığında bıraktım gölgemi.
Acıdıklarına katma beni
Benim aşkım kadar olmasa da
Sev!
Gözlerimin önünde hep aynı kare:
İnce boğazıyla süzülen,
Öptürmeyen,
Koluna takıp gezdirmeyen,
Rüzgarın nefesi gibi ensemde...
Sen o adam gibi şehir!
Hem sevdirdin, hem almadın
Kendine.
Uykusuzum esmer gecelerinde.
Ben hep seni ne kadar sevdiğimle
Avundum,
Sen ne kadar sevdiğin olduğuyla
Övündün.
Kalmazsın bana
Bilirim.
Yüreğimde çırpınışın durunca
Ölebilirim.
İstanbul!
Sen o adam gibi şehir...