Şehit Ömer Halisdemir'in anısına

O gece yıldızlar başka parlıyordu
ama hiçbiri senin kadar kararlı değildi Ömer.
bir ülkenin alnına silah dayandığında
bir adamın parmak izi, tarihin nabzına vurdu.

Sen...
bir komutan değildin belki
ama bir milletin yüreğini komuta ettin.
bir gece vakti,
hiç tanımadığın çocukların geleceği için
öldün.

sen adını bağırmadın
slogan atmadın
kürsülere çıkmadın
sadece emir aldın
ama o emir,
bu ülkenin kaderine kazındı:
“vur!”

ve sen vurdun...
ama önce kendi ömrünü
sonra bir ihaneti
ve sessizce yere düştüğünde
toprak, bir askeri değil,
bir milleti bağrına bastı.

seni tanıyanlar
"hiç konuşmazdı" diyor
"gülerdi, geçerdi"
ama o gece sustuğun her şey
silahın ucunda konuştu.

bir vatanın şerefi,
bir adamın suskunluğunda gizliymiş meğer.
sen yalnızdın Ömer
ama hiç kimse
o kadar kalabalık bir yalnızlığı
böylesine yiğit taşıyamazdı.

bu ülke
sana sadece bir mezar borçlu değil
bir duruş, bir yön, bir omurga borçlu.
çünkü sen yıkılan bir devleti değil,
ayakta kalan bir halkı kurtardın.

senin kurşunun
sadece bir bedeni değil,
bir ihaneti devirdi.

ve sonra…
sana ateş ettiler
defalarca
ama o kurşunlar
senin bedeninden değil,
bizim tarihten sekti Ömer
bir halkın hafızasına saplandı
unutulmasın diye.

şimdi her temmuz gecesi
bir çocuk yıldızlara bakarken
belki de seni düşler
belki de der ki:
“bir adam vardı…
hiçbir şey istemedi
ama hepimiz için canını verdi.”

bazen
bir milletin kurtuluşu
bir adamın suskun adımında saklıdır
bazen
bir kurşun,
bir halkın namusu olur.

ve sen...
susarak yazdın
konuşmadan haykırdın
ve bir gecede
bir ömrü sonsuzluğa çevirdin.

işte o yüzden
sen ölmedin Ömer Halisdemir
sadece
vatanla bir oldun.
toprak artık seni taşımıyor
sen toprağın ta kendisisin.