Şehit Öğretmenlerime Şiiri - Kemal Mert

Çile çeşmesinden sabır suyu içen
Dikenli yollardan yalınayak geçen
Kurumuş ağaçtan çiçek açan
İflas etmiş beyinlere ışık saçan öğretmenim.

Gönüllere sevgi,kalplere destan yazan
Katılaşmış kalplerdeki mührü bozan
Türklük haritasını yeniden çizen
İnsan mühendisi alperen öğretmenim.

Malazgirt'te Alparslan'ın
İstanbul'da Fatih'in
Kafkaslar'da Şeyh Şamil'in
Tarihe damgasını vuranların mimarısın öğretmenim.

Kor olmuş ateşin küllerini
Sen açtın konuşmayanın dillerini
Sevindirdin yine yediveren güllerini
Öpüyorum ellerinden öğretmenim.

Şehit öğretmenim sana selam olsun
Sana kurşun sıkan eller kırılsın
Onları kalemimle idam edeceğime andolsun
Sen ölmedin,kalbimizdesin öğretmenim.

Senin için ne yazsak haklıdır
İsmin kutsal,hizmetin köklüdür
Kıymetin tarihte saklıdır
Tarih anlatmakla bitmez öğretmenim.

Umut oldun hep yücelerde
Biliyorum, uykusuz kaldın gecelerde
Öksüz ve yetim kaldı yavruların hecelerde
Çıkmazmı öksüz ve yetimlerin ahı öğretmenim?

Acıyorum bir avuç eşkiye sürüsüne
Onların topu yetmez öğretmenin birisine
Hele dön de bir bak gerisine
Güneşin ışığı biter mi öğretmenim?

Mekanın cennet,ruhun şad olsun
Attığın tohumlar öğretmen olsun
Kalemin kılıç,silgin eşkiya silsin
Vasiyetin yerine getirilecek öğretmenim.