Şehit ÖĞrEtMeN Şiiri - Hamza Bilge

Gece uzun gece karanlık
Gece hayın gece mayın
Gece tuzak
Geceler var sessiz.
Ayaklarında kara bir ölüm
Namlular soğuk,
Namlular zalim.
Bakımsız bir lojman odası
İlk dersim düzköy
Erikli Bitlis arası.
Öğrencilerim gönlümün baş köşesi,
Okulum bilgi yuvası.
Mışıl mışıl uykuda kızım,
Plan yapıyor yarına hoca hanım,
Öğrencileri düşünüyor karı koca,
Saat yirmi üçün yarısı.
Kapıyı çalıyor namlular
Kana bulanıyor plan defteri.
Eğitimi kör kurşunlar vuruyor,
Mertçe paylaşılıyor ölüm.
Uykuda ölüyor çocuk,
Bayraklara sarılıyor bedenler,
Ve yüreğimizden,
İki resim düşüyor sınıfa.
Minik avuçlar gözyaşı topluyor,
Kara tahta kararıyor,
Ders değil lanet okunuyor.
Yürekler daralıyor
Yürekler kabarıyor.
İki öğretmen gidiyor
İki öğretmen geliyor.
Hepsi vatan uğruna,
Ölmeyi öğretiyor.

Nice aileleri dağladın yaktın
Nice çocukları öksüz bıraktın.
Kimin için söyle kime çıraktın
Sen kimin dölüsün bilmek istedim.