Kerbela Şiiri - Hamza Bilge

Ey Hüseyin bin Ali!
Kurban olayım gitme,
Medine halkı senin yanında
Dön ne olursun.
Hz. Osman ı musafın başında şehit ettiler,
Osman gibi sana da kıyarlar,
Güvenme yezitlere,
Gel gitme.
Peygamber torununa gitme denmez bilirim,
Bilirim Medine senin için ayakta.
Ehlibeytin güzel insanları ayakta,
Hepsi ayakta seni bekler.
Bacın Zeynep seni arar,
Sen Hz. Peyğambenin kabri başında,
Selavat ı selam getirir,
İzin ver gideyim dede dersin.
Bilirim makam sevdası değildir bu,
Küfe halkı Yezitten yaka silker,
Görmezden gelemezsin bunca yezitlikleri,
Küfe perişan Zehap perişan.
Sendeki Resulullah ın sayğınlığıdır,
Günlerce yol yürüdün,
Gidişine yol ağladı,
İn ağladı cin ağladı insan ağladı,
Belki din ağladı.
Tuzağa düşürdüler seni,
Çektiler Kerbela ya sonunda,
Hayat seninle başladı kerbelada,
Su bile vermedi yezitler.
Ey Hüseyin bin Ali!
Yezit ordusu pusuda,
Sana kıyacak zalimler,
Yeğenlerin korumada can uğruna,
Hepsi şehit düştü bir bir.
Hüseyn i arkadan vurdular,
Hüseyin i şehit ettiler.
Yetmiş bin şehit yanında,
Başını kesip Yezit in önüne attılar.
Top oynadı zalimler,
Hz. Zeynep bağırdı,
Hz,Peyğamber o yüzü kaç kez öptü,
Nasıl yere atarsınız mübarek yüzü,
Ey Zeynep,Zeynelabidin,
Sizler ne eziyet çekmediniz ki,
Selam ey Hüseyin. Selam ey Hasan.
Selam ehlibeytin aslanları,
Hepimiz Ali yiz hepimiz Ömer iz.
Hepimiz Hüseyin iz.
Hepimiz ehlibeytiz.
Hepimiz kerbelayız.

Hepsi şehit düştüler.
Konuşursan hayır konuş yoksa sus.