Bağrı yanık ananın Yüreğinin yıkık duvarlarından Aktı duygu pınarına gecelerce, Taşkın göz yaşları. Günleri, geceleri eskitti Özlem dolu hecelerce. Bir avuç toprak içindi, Vatan için, özgürlük içindi özü. Sılası değilse de o yıkık viranlar Tanklara duvar, kurşuna kalkandı göğsü. Irmaklar bile bildiği yöne akmıyordu Varsın akmasın. Dili diline denk Özü özüne kuvvet. Bir ses, bir bilek Topluca aynı erek Ayrıksıyamıyordu. Gören gözlerin onurlu sızısıydı yıllar Alın yazısıydı yalnızlık Ananın özlemiydi açan çiçek Göz yaşlarıydı yağmurlar, Sabrından sararmış yapraklar Kar altında dondu yüreği gibi. Beklentisiydi, Mehmet’ iydi. Ümitleri intihar etti bir bir Geceler mevsimlere, Mevsimler yıllara dönüştü. Irak diyarlar Özlem, oğul soluyan anaların Sızısını, şehidini bölüştü. 21.20 Asuman AKIN
Asuman AkınKayıt Tarihi : 9.10.2011 21:19:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!