Gökyüzüne yükselen beton yığınları
Katlediyor, kahrediyor güzelim şehirleri.
Tarih can çekişirken betonların gölgesinde,
Bıraktık kaderine estetik eserleri
İlahi! Bu nasıl bir ruh canavarı ki;
Kuruttu bütün manevi deryalarımızı
Yüreğimiz edilirken paramparça
Hissedemez olduk ne acısını, ne de sızısını.
“Bana ne” deyip geçtik maalesef,
İnsafsızların insafına bırakıldı insaf.
Artık “Dur de” katliamlara. İş işten geçmeden
Tarihimizi öldürüyor yükselen gökdelenler.
03.12.2014
Kayıt Tarihi : 4.12.2014 10:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!