Şehire Geldik Şiiri - Abbas Paksoy

Ne umutla, şehir'e geldik.
Süre, süre, boşuna yeldik.
İnsan gibi, yaşanır bildik.
Şehirde hallar, daha başka.

Araçlar, vızır, vızır geçer.
İnsanlar, kaldırım’ı seçer.
Yol’u şaşan, ahrete göçer.
Şehirde yol’lar, daha başka.

Karşı dağa giderdi, ses’in.
Yavaşça soluyon, nefes’in.
Sen, kendi köy’ünde efes’in.
Şehirde dil’ler, daha başka.

Batardı, kıllı çul’un kıl’ı.
Burda serdiğin, ipek halı.
Tepelersin, yumşacık mal’ı.
Şehirde çul’lar, daha başka.

Eşsiz kadın, dul sayılırdı.
Ün’ü, civara yayılırdı.
İlla, bir nikah kıyılırdı.
Şehirde dul’lar, daha başka.

İmece’yi, bilen bile yok.
Sokak’ta, avare gezen çok.
Yaşarlar, yarı aç yarı yok.
Şehirde kul’lar, daha başka.

Paksoy'um söylüyor, söz’ünü.
Ocakta görmedim, köz’ünü.
Paran varsa, yersin öz’ünü.
Şehirde mal’lar, daha başka.