Şehire Geldik Şiiri - Abbas Paksoy

Ne umutla, şehire geldik.
Süre süre, boşuna geldik.
İnsan gibi, yaşanır bildik.
Şehirde hallar, daha başka.

Araçlar, vızır vızır geçer.
İnsanlar, kaldırımı seçer.
Yolu şaşan, ahrete göçer.
Şehirde yollar, daha başka.

Karşı dağa giderdi, sesin.
Yavaşça soluyon, nefesin.
Sen, kendi köyünde efesin.
Şehirde diller, daha başka.

Batardı, kıllı çulun kılı.
Burda serdiğin, ipek halı.
Tepelersin, yumşacık malı.
Şehirde çullar, daha başka.

Eşsiz kadın, dul sayılırdı.
Ünü, civara yayılırdı.
İlla, bir nikah kıyılırdı.
Şehirde dullar, daha başka.

İmeceyi, bilen bile yok.
Sokakta, avare gezen çok.
Yaşarlar, yarı aç yarı yok.
Şehirde kullar, daha başka.

Paksoy’um söylüyor, sözünü.
Ocakta görmedim, közünü.
Paran varsa, yersin özünü.
Şehirde mallar, daha başka.