Şehirden tablolar

Akışta kenetlenmiş kalabalık misali
İnsan, araba seli; betondan kuşatılmış..

Kör, topal yapılaşma ki, gecekondu hali
Gündüz malzeme yığmış, gece temel atılmış..

Herkes birbirinden, insan halinden davalı
Bir göç dalgası ki, toprak parsayla satılmış..

Kaldırımlar, binlerce insanın soluğunda
Adımlar, varlığı yutan çamur bolluğunda..

Yarıştır şehirde hayat farkına varılmaz
Gün doğmuş, gün batmış; yarın ne olur sorulmaz! .

Beton duvarlar yeşili içinde saklamış
Toprağın kokusu şehirde yasaklanmış..

Çocuklar hasret büyür dört duvar arasında
Güneş görmeyen gözler hicran yarasında! .

Üst üste yığılmış evler; toz toprak içinde
Sis tabakası, göğe perde olmuş biçimde.

Bir işkence mi şehirde bunca geçen zaman
İnsanı çepeçevre saran sorular yaman

Gelişme mi diyelim betondan ördüğümüz
Çirkin yapılaşma tamamen kördüğümümüz..

Meğer hayatı zindan etmişiz kendimize
Şehrin havasında muhtacız benliğimize

Katledilen sanatımız bizleri yaralamış
Eskinin zarif estetiğini parçalamış

Tabiatın çehresi betonlaşarak donanmış
Heyhat ki ruhumuzu kabzederek dadanmış

İnsan,tarih,fikir, şuur kökünden budanmış
Enkaz-ı beşer altında kainat aldanmış.