Şehir ve Şiir Şiiri - Hüseyin Özsu

Ellerimin dokunduğu sözcükleri kirletiyorlar
Sonra gözlerimi, dilimi
Bir kız çocuğu beliriyor dizelerimde
Koltuk altından çıkardığı silahıyla
Kendine göre biraz şiir biraz da kitap
Sükunet ezgileriyle
Bağırıyor gözlerimin içine
Gözlerim, ayna, portreler ve resim
İliştirilmişim biraz da belki
Bir eğreltiyle yaşamın köşesine
Bugün çok konuşmak diyorum
Biraz daha incitti ruhumu
Kanıyor cam kırıkları savaşlar
Kanıyor sessizliğimin yalnızlığı
Ruhumu saran endişelerle
Bir ders daha sığar mı sesime
Nerede kalmıştık,
Sessiz kelimelerde mi
Yaşama korkusu üzerimde
Gözlerimin eşiklerinden ayrılmayan ses
Mutsuzluk
Varoluş sancıları
Tutturmuş yine biri
Sükunet ezgileri diye...
Hüseyin ÖZSU