Şehir Uyu(t)muyor Şiiri - Murad Ertaylan

İstanbul’da artık gece bile karanlık değil yeterince
İnsan ve hayvan kümeleri yan yana iç içe üst üste
Kedi, kopek, martı, balık, kadın, erkek, genç, yaşlı
Dilencisi, simitçisi, biletçisi, şoförü, kaptanı, yayası

Renk cümbüşü reklam panoları yakalarsa affetmiyor
Boğazın sularında sarılar, morlar, pembeler yüzüyor
Nereye baksan ışıltılar, yansımalar, yeşiller, kırmızılar
Gözde fer, burunda çakar, vapurda fener, araçta far

Tabloda ayın şavkı eksik bir tek, neye bozulduysa yine
Köprünün tepesindeki buluttan taca gömmüş yüzünü
Kimsenin mi uykusu gelmez, bu neyin telaşı veya hırsı
Evinize barkınıza gidin dostlar, daha bunun sabahı var.