Şehir Sevdaları Şiiri - Fevzi Emir Yılmaz

ŞEHİR SEVDALARI

Sevda suçu ile kelepçelenmiş
Kalplerin çığlıkları yükseliyor,
Yedi tepeli ıslah evinden,
Sokaklar, müebbet yemiş karanlığa,
Her köşe başında,
Bir çift yaşlı göz.

Ne tebessüm kârediyor
Yaralı yüreklere,
Nede bir tatlı söz,
Ağlayan, ağlayana bu şehirde.

Arabalara, parklara,
Kafelere sıkışmış,
Şehir sevdaları,
Yürekler tarumar,
Duygular talan edilmiş,
Aşk ile dolası gönüller,
Kuru çeşmeler gibi,
Bomboş ve sessiz,
Sanki bunca yıldır,
Ne sevilmiş
Nede sevmiş.

Sağnak sağnak, aşk yağmurları
Yağıyor körpecik gönüllere
Her damlada, bir avuç toprağını
Yitiriyor şehir sevdaları,
Zamansız açan çiçekler gibi,
Zamansız başlayıp
Zamansız bitiyor aşklar,
Yere düşen güller gibi,
Kırık kalplerin üstünde
Yürüyor insanlar.

Şehir sevdaları işte,
İçinde ne aşk var, ne mutluluk,
Sadece ve sadece, gönül yarası,
Bin yıl sürsede bu sevdalar,
Sonu, ne saadet,
Nede, nikah masası.

FEVZİ EMİR YILMAZ