ŞEHİR KIZI
Sana yakışmaz ağlamak
Sinirlerine dokunur hem
Ucube yerlerde hayat yaşamak
Sen ki zorlukları bilmezsin
Sen ki duramazsın kızım
Bacaları toprak olan
Her yağmurda damlayan
Duvarları kireç sıvalı evlerde
Sen ki şehirde doğmuş büyümüş
Öyle yaşamış öyle görmüşsün
Oraların toprağı altın ve gümüş
Buralara uğrarsan ölürsün
Sen ki köşkler villalar istersin
Sen ki zor beğenir çok az yersin
Yerine gelmezse bir tek isteğin
Yüzüstü bırakıp çekip gidersin
Sabah akşam yemek derdinde
Hergün koşturup duramazsın
Tencere önünde bıçak elinde
Bir kuru soğanı doğrayamazsın
Adım atma buralara
Yollarımız tezek lağım kokar
Sanma ki alışırsın zamanla
Kokladıkça beynin akar
Her söylediğini savunmalı
Erkeğin fikri fikrine uymalı
Elinde tuttuğun it var ya
Seni sevende öyle olmalı
Çapa tutmasını bilmez ellerin
Güneşin altında kavrulur tenin
Harcı olamazsın böyle işlerin
Bir gün dayanamaz gidersin
Senki sobaya kömür
Ömrüne ömür istersin
Bizim buraları bilmezsin sen
İnsanın ömründen ömür götürür
Tırnaklarını ojele
Dudaklarını boya
Gözlerini sürmele
Kendini at sokaklara
Sen ki sıfır derece üzeri
Aşklarda yaşayamazsın
Sen ki nasır bağlamış elleri
Gönlünce okşayamazsın
Bu şehir senin şehrin
Burada herkes hemşehrin
Köyler mekânın değil ki seni
Şehirde geçmiş senelerin
3 Ağustos1999 Salı (06:41)
Kayıt Tarihi : 2.8.2023 17:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!