Şehir geceye düştü Şiiri - Yavuz Kaya

gün ışıdı bak!

bir papatyanın gölgesi düşmüş yaprağına

gece gündüze devrediyor ulvi falını
ya kavuşurum karanlığa uykuda
ya çıkarım sabahın mahmurluğuna

bir cırcır böceği zikrediyor sabaha
çil horoz geceyi yolculuyor can havli ile
yamalı elbisesiyle simitçi çocuk
susamlarını temizliyor yaladığı parmaklarıyla

tan yerine yürüyor beyaz güvercin
bir martı nasibin peşinde sürükleniyor
köpük çıkaran vapur ardında

taze ekmek kokusu karışıyor
içine çektiği zehir kokusuna
bir şehir uyanıyor
bir şehir oynaşıyor
günahlarıyla

kapat şimdi göz kapaklarını
geceye yürüsün şehir
gün ışımış ne fark ederki
gün geceye ölüm gibi alışık

dudağında dökülür garibanın senfonisi
çılgın gecenin şaşaasına inat
ve köprü altında aşık olunur şehre
imrenerek ölüme yapılır serenat

içiçe geçer hayal ve gerçek
eller yumruk olur kelime titrek
ya nasip çekilir tesbih taneleri
gün elbet bitecek gece gelecek

gün ağardı bak!