Heykel duruşlu, donuk bakışlı, yüzü sanki buz sıcağı.
Ne selâmı var, ne sabahı; işte karşınızda şehir adamı.
Kalabalıklar içinde bulunsa da, ruhu yalnızlık odağı.
Kimi zavallı, kimi belalı; işte karşınızda şehir adamı.
**** *****
Apartman ona hapishane misali, balkon hava alma yeri.
Gürültü, keşmekeş, koşturmaca, onun değişmez kaderi.
Ben sana mecburum bilemezsin
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
Devamını Oku
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
Tesbitleri genelleştirmemek gerekir. Şehirde yaşayan belli bir kesim muhakkak böyle. İyi bir gözlem. Ferdi ve genel çözüm üretilmesi şart. Tebrikler
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta