Heykel duruşlu, donuk bakışlı, yüzü sanki buz sıcağı.
Ne selâmı var, ne sabahı; işte karşınızda şehir adamı.
Kalabalıklar içinde bulunsa da, ruhu yalnızlık odağı.
Kimi zavallı, kimi belalı; işte karşınızda şehir adamı.
**** *****
Apartman ona hapishane misali, balkon hava alma yeri.
Gürültü, keşmekeş, koşturmaca, onun değişmez kaderi.
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Tesbitleri genelleştirmemek gerekir. Şehirde yaşayan belli bir kesim muhakkak böyle. İyi bir gözlem. Ferdi ve genel çözüm üretilmesi şart. Tebrikler
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta