Ne büyük acıdır bu, akla mantığa sığmaz,
Ikibinli yıllarda donarak ölmek olmaz.
Acılı analardan bir daha Mehmet doğmaz,
Vur patlasın kanallar, şehidime yer vermez.
Tunceli'nin dağları alır Mehmetim vermez....
-
Biz bu vatan uğruna canımız verir iken,
Kâra düşmüş bedene, batıyor buzdan diken,
Acılara sarılıp , gözünden yaşı döken,
Sorumlu doğamıdır, ayazda geçit vermez,
Tunceli'nin dağları alır Mehmetim vermez.
-
Anaların yüreği yanıyor volkan gibi,
Şehit düşmüş yavrusu, vurmuş acının dibi,
Sarıkamış'a dönmüş Yüzyıl öncesi gibi,
Feryatları dağlıyor, yüzler artık hiç gülmez,
Tunceli'nin dağları alır Mehmetim vermez.
--
Yıne yandı bağrımız, toprağı iyi karın,
Bu acı hepimizin, neler görecez yarın,
Üşüyen evlat bizim, sarın bayrağa sarın,
Gariban yavrusuna sarılır son kez vermez,
Tunceli'nin dağları alır Mehmetim vermez.
27.10.2018 - Melek DÖNMEZ
İst.
Kayıt Tarihi : 23.11.2018 01:08:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tunceli dağlarında donarak şehit olan Mehmetçiklerimiz için yazdığım şiir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!