Şeherde gün ağartısı Şiiri - Akın Akça

Geçmeye kalkıyoruz caddeyi, bir sürü insan.
Geri alsak yaya geçidinden yaya geçidini, gene bi sürü onlardan.
Sıhhiye'de, şantiyevari köprünün oralarda,
gene bir kalabalık var karşıya geçtikten sonra.
Ne zaman azalacak bu döngü diyorsun,
oysa sen köprüdeyken, görüyorsun ve ya gördüğünle görüyorsun,
görünüyorsun belki gördüğünle, en yoğunsun.

Cennet en tenha mıdır; yoksa ulaşınca aynı yere,
aynı yoğun kalabalıklıkta mıdır ya da düştü isek bahçeden
belki yeryüzümüz en kalabalıktır.
Nerde olursa olsun, hepsini kapsar?
peki, Cennet'in de durduğu bir yer, gerçekten var mıdır?
Salkım galaksi kalabalıklar ya da daha az bir güruh;
tenekelerle oynanıyor, ses duyuyorum, kediler de koşuyor.

Al al oldu ellerimiz; gerçeğin içinde, ne varsa ona gidiyoruz.
Bir paspas sermişler önümüze, yaya geçidi demişler adına.
Görseler de görmese de, her gün bu nitelendirmeyi kaldırırız.
Atlas da ne güçlüymüş canım, bilinmesek de yeter, yetsin bize hazım.
Müzikle ilerleriz kulağımızda, içinden gün'ün.
Verecek neyi var arabaların, içini göremediğimiz?
Aynı de sen, ben diyeyim hısımdan kayınçosu;
bir, iki, sürpriz! ! meğer koşar adım planörde belirmişiz.