Seherde Çünki Bulut Yir Yüzine Saçdı Gül-âb

Seherde çünki bulut yir yüzine saçdı gül-âb
Sabâ yili yañagından gülüñ götürdi nikâb

Gülüñ dibinde maâşirleri görüp bülbül
Ohudı sûz-ıla “tûbâ lehüm ve hüsnü me’âb”

Arûs-ı bâg meger cilve idiser ki bu gün
Abîr dökdi hevâ vü harîr geydi türâb

Ne dürlü gevher ü ne sîm ü zer çıharur gök
Yirüñ hazâyin açup Müfettihü’l-Ebvâb

Gülüñ yüzinde görüp şeb-nemi acebleyü dir
Bu şemde nice hoş cem olmış âteş ü âb

Menâbirinde gülüñ uş hatîb olup bülbül
İşit ne nagmeler ile seherde itdi hitâb

Virür nebâta hayât esdügince bâd-ı sabâ
Olur mübeşşir-i rahmet belürdügince sehâb

Bu rahmetüñ eserinden tolu-durur yir ü gök
Nidâ-yı “fatebirû’ minhü yâ ûlü’l-elbâb”

Bu kuşlara niredendür bu dürlü dürlü nüvâ
Bu güllere niredendür bu renk renk siyâb

Meger ki nergise lâle-piyale sundı gice
Ki subh-dem gözi toptoludur humarıla hwâb

Ne iñledi gül ü ne rengi döndi kirm düşüp
Tenine eyle ki Eyyûb “innehü evvâb”

İy yâr gel varalum bâga ki oldı agaçlaruñ
Libâsı atlas u tâcı akîk u dürri hoş-âb

Cemâlüñüñ düşer olursa aksi gül-zâra
Aceb degül eriyüben hayâdan olsa gül-âb

Husûmeti ne-durur cân u akl-ıla Yâ-Rab
Bu câœû gözlerüñüñ “iz tesevverü’l-mihrâb”

Çemende celve iderken işidüben lâle
Cemâlüñ âyetini “harre râkian ve enâb”

Tapuña irmege yohdur bizüm bidâatümüz
Meger ki bir sebeb ide Müsebbibü’l-Esbâb

Gümân iden ki fasâhetde Ahmedî’ye ire
Meselde oldı umîœi “bikîatin keserâb”