Seher Vakti Çayırda Şiiri - Kasım Kobakçı

Seher vakti çayıra indim.
Keskin tırpanı ben biledim.
Derin bir nefesle denedim.
Yeşil ota selamı verdim.
*
Masatımı çeliğe vurdum.
Namluyu düz hizaya kurdum.
Genişlikte bir safa durdum.
Sanki o rüzgarla kudurdum.
*
Çiğ düşmüş yaprağın üstüne.
Güneş vurur tam da büstüne.
Doyulmaz bu kırın süsüne.
Kulak verdim suyun sesine.
*
Bileklerimde bir sızı var.
İçimdeki inceden bir har.
Yerde yatan iri kehribar.
Bereketiyle güler bahar.
*
Sıra sıra yığın dizildi.
Toprağın pak bağrı çizildi.
Alnımın teriyle silindi.
Yorgunluk ruhuma kazıldı.
*
Emeğe hep sevgi katmışız.
Biz burda tarlaya yatmışız.
Güneşle böylece yanmışız.
Toprakla ezelden tanışız.
*
Gölgeye çekildim nihayet.
Buldum sonunda bir selamet.
İşlemek o büyük ibadet.
Budur bizdeki kel alamet.
*
Akşam olunca eve döndüm.
Ocak başında birden söndüm.
Huzuru ben orada gördüm.
Yarın yine yoladır yönüm.