Her zaman bekledim bana gelmeni
Ne gelirim dedin ne gelmem dedin
Gönül dinlemiyor aşkta fermanı
Ne bilirim dedin ne bilmem dedin
İnan bana ağlanacak haldeyim
Bir insan bukadar dertli biri ise
Halini arz etmek hiç kolay değil
Yazdığım tüm gerçek benim gerçeğim
Atıp tutmuyorum hiç kolay değil
Ne mutluluk gördüm ne yüzüm güldü
Kara gözlerinin uykusuyum ben
Açıp yabacıya bakmasın diye
Siyah saçlarının tokasıyım ben
Salıp rüzgarlara dökmesin diye
Düşün duvar diplerinde yatanı
Düşün vücudunu yosun tutanı
Düşün sana ekmek veren vatanı
Bu da benim size gerçek sözümdür
Sakız oldun cümle alem dilinden
Bir kaçış aradın gurbet elinden
Gidemezsin insanlığın yolundan
Hiç uğraşma insan gibi insan ol
Aklını başına toplayamadın
Aşkı mutlu kılan iki yüreği
Yağdı da ayırdı kar taneleri
Bilmem ayrılmak mı bunun gereği
Ağdı da ayırdı kar taneleri
Kalbimizi saran kara sevdalar
Aşka davet ediyorum sevgilim
Gel de aşkımızı yenileyelim
Yine sevinelim neşelenelim
En sonunda gülsün kırık kalbimiz
İki çocuk gibi koşalım kırda
Çalışır çalışır yorulmak bilmez
Yorgunluktan ölse oturmak bilmez
Avare gezeni zaten hiç sevmez
Zencefil kokulu köylü güzeli
Tertemizdir ihanetten anlamaz
Sen derdini söyle ben dinleyeyim
Belki bir nasihat veririm sana
Kimseye sır verme açma kalbini
Asla anlamazlar kıyarlar sana
Kimseye güvenme yolda kalırsın
Gök rengini andıran o gözlerin
Yağmur gibi, bulut gibi akıyor
Güneş gibi ışık, Ay gibi parlak
Sanki gökyüzünden bana bakıyor
Feryat etsem duyar mısın




Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!