Seha Şiiri - Muzaffer Taşdemir

Gece ay doğuşudur, özlemimiz,
İçtiğimiz su gibi pak ve temiz.
Koşarken bize doğru, hayat.
Aydınlık, güneşle gelir gündüzlere,
Güç verir gözümüze,
Ve gayret bitkilere.

Otlayan hayvanlar, kırlarda,
Tavuklar ve kümeslerde yumurta,
Ve bal arıların bağrında,
Memeleri süt dolmuş koyunlar,
Ağlara doğru kaçan balıklar,
Ak sütüdür anamızın.
Yaşarız koyun koyuna.

Suları getirir yağmurlar,
Nehirler, kaynaklar, kuyular,
Yeraltında denizler,
Yüzdürürler gemileri üstünde,
Temiz giysiler giyer gezeriz,
Yanar hasretle içeriz.
Elimizde şemsiye.

Esen rüzgârlarla,
Dolar ciğerlerimiz,
Solungaçları gibi balıkların,
Bayram eder kalbimiz.

Dağlara, ovalara, toprağa, havaya ve suya;
Sadece bir teşekkür,
Güler yüzle bakıştır, borcumuz, biliriz.

İlk meleyişinde bir kuzunun,
Buzağının ilk basışında toprağa
Sevgiyle dolar kalbimiz Allah’a,
Büyüyerek, yaşayarak, severek,
Yükselmededir idraklerimiz.

Her uykusunda gecenin,
Başka bir rüyasındadır gönüllerimiz,
Cennet gibi kolaydır uykular,
Yaşamaktan da güzel âlemlerde,
Yaşarız gönlümüzce.

Sabahlar yeni çağrılar öğretir,
Umut dolar ruhumuz, yeni dualarla,
Ve şimdi doğmuş gibi hayatı,
Mutlulukları veren imanı,
Görerek ihya ederiz köhne binayı,
Zikrederken cümle zerrat, Allah’ı.

Bazen uçuşurken hayal ederiz dağları,
Ve bazen gezeriz sonsuz semayı,
Severiz boşlukta yüzen dünyayı,
Cehennemi görürüz yanardağlarda,
Allah Aşkı ile hayatı,
Gördüğümüz her şeyde, yaşarız,
Rabbimizden sehayı.