Sefliğine Doğmuşum Şiiri - Seyrani Göl

Kıtlık zamanıymış,
Sefliğine doğmuşum, bir ırgat dönüşü.
Sıradan bir kadın sarmış,
Şilteden bozulan kundağımı.

Sefliğine baş başa kalmışım,
Ağaç beşiğimin çıngırağı ile.
Annem mecbur işe gitmiş,
Ben ağlamışım da ağlamışım.

Anlaşılmayan bir dünyada, sefliğine yaşamışım.
Savaşlar, ekmek kavgası derken,
Saçlarım ağarmış.
Kaderim bu demişim,
Gelmiş geçmiş zamana.

Öyle ağıtlar duymuşum...
Bir serseri ölüm beni bulmuş.
Bahtım yokmuş,
Sefliğine ölmüşüm.
S.GÖL