Sefil Palyaço Şiiri - Silvan Güneş

Vaktiyle alınamamış kararlar,
yapılamamış işleriniz gardiyanınız olur.
Kendi ellerinize vurduğunuz kelepçeler,
ayağınıza vurduğunuz prangalar...
Gün gelir durup durup sorguya çeker sizi
ağırlığınca...
Aklınız sizin değil, ellere teslim olunca...

Gün gelir,
acizliklerin sürükleyince seni pişmanlıklara...
İşkence başlar...
Ömrünüzün sonuna kadar gün görmeyecek bir hapis...
Kendi biletini kesmiş zavallı bir sefil...
Bakarsın etrafına!
Senoryoyu yazıp oynayanlar şimdi nerede?
Seni yolundan çevirenler,
yanlışa alkış tutanlar...
Oysa ne kadar da renkliydi değil mi perdeler?
Ne ikna ediciydi sözler...
Ne pembeydi panjurlu evler!

Ve bir gün balo bitip solunca renkler...
Ve anlarsın rolünün sefil bir palyaço olduğunu
Ve anlarsın gülen yüzünün seyircine,
ağlayan yüzünün kaderine biçildiğini...
Hani o kulağını çınlatan alkışlar?
Slogan yazan reklamcılar?
Ve anlarsın gerçeklere değil
makyaja, alkışlara tav olduğunu...

Dur, oynansın bir oyunun, tükensin replikler.
Gözyaşın bir düşsün önce yere...
Bir kal kendi kendinle.
O zaman anlarsın ömrünüm beş paralık bir bilete kesildiğini...
Anlarsın palyaçoluğun gerçek ederini...
Dur, göz yaşın düşsün bir yere...

Silvan Güneş
17.04.2018